Tim’s blog

Wie kent er nog meer dat gevoel dat je in bed ligt en ineens wakker schrikt met het gevoel dat je in vrije val bent of was…
Nou, datzelfde gevoel krijg je hier af en toe in de nachtbussen. Maar vervolgens kom je tot de conclusie dat de landing daadwerkelijk ook nog moet gebeuren! Je bent zojuist de lucht in geslingerd doordat de bus een flinke hobbel nam. Afremmen doen ze hier niet aan en we sliepen een eindje achter de laatste as van de bus.

Ook bijzonder: ik ben in Vietnam nog geen gloei- of ledlampen tegen gekomen. En ik mag zeggen dat we toch (per ongeluk) al op enkele afgelegen plaatsen zijn geweest. Blijkbaar zijn spaarlampen hier ‘in’ ofzo.

Zoals je misschien in de gaten hebt ga ik het gewoon over van alles en nog wat hebben. De filmpjes en de foto’s zijn af en toe wat lastig te verzamelen voor het volgende verhaaltje. Iphone en Android zijn niet zo’n goede vriendjes soms. Dus gewoon even een lap tekst zonder foto’s dit keer. Scheelt weer een middag tijd.

Natuurlijk kan het verkeer hier niet in de ‘ditjes en datjes’ ontbreken: Spookrijden bijvoorbeeld blijkt hier heel normaal. Zelfs op snelwegen kom je ze regelmatig tegen. Tja, als je net aan die kant van de snelweg moet wezen, wie geeft ze ongelijk!
En zelfs als je onverwacht spookrijders tegenkomt, of mensen die dwars de weg oprijden ongeacht wat er op dat moment aankomt. Iedereen stampt op de rem of probeert ze te ontwijken zonder enige toon van ongenoegen / irritatie of laat staan gevloek. Dit gedrag zou je in NL eens moeten vertonen haha.

Ook smartphones zijn nog niet bij iedereen bekend. Ik probeerde de scootertaxichauffeur duidelijk te maken waar we heen wilden door middel van een plattegrond op mijn telefoon. Maar hij zag het niet al te best dus nam hij mijn telefoon in de hand. Toen hij het toen nog niet kon lezen zette hij zijn koplamp aan om die vervolgens op de telefoon te schijnen… :-/

Scootertaxis, schieten die een beetje op? Jazeker, het is zo’n beetje de snelste manier van transport hier. De scooters hier schieten iets meer op dan bij ons, je hebt ze tot 125cc. Daarom verbaast het me dat niemand er sneller mee gaat dan 40-50. Ook zijn ze hier allemaal vier-takt zodat ze niet zo stinken en niet zo’n schreeuwend lawaai maken als in NL.

En natuurlijk is hier de helm verplicht op de scooter. Zelfs zo verplicht dat je in de lokale bus altijd wel een handjevol mensen kan ontdekken met een helm op. Ik heb nog steeds niet ontdekt waarom dat dan zo is :wink:.

Ook geld ophalen is hier niet altijd even handig. Het kost vaak wel enkele pinautomaten voordat er eentje ons geld wil geven. Zo ging ik eens een keertje pinnen op een eiland. Pinautomaat leeg, volgende ook, volgende deed niet aan Mastercard of Maestro, volgende ook niet. En er bleken er maar vier te zijn op dit eiland. Van iemand een tip gekregen om het bij de juwelier te proberen. Deze was wel bereid om me voor 80.000 dong te helpen door het bedrag van mijn creditcard af te schrijven en contant aan mij te geven. Dus hij vist een creditcard automaat onder zijn toonbank aan, sluit deze aan maar hij bleek (al een tijdje?) geen telefoonverbinding te hebben. Dus dat was ook een no-go. Via hem doorverwezen naar iemand die me wel voor iets meer dan een ton wilde helpen. Hierbij liep de creditcard-automaat vast tijdens de transactie :s. Maar we waren het er over eens dat de transactie wel gelukt was, dus zo kun je na twee uur tijd eindelijk je avond eten afrekenen :mrgreen:.

Wat betreft slapen: ze hebben hier twee type matrassen: 1) zoals thuis. 2) zoals thuis, maar dan ligt er vlak onder het hoeslaken een triplex plaat. Althans zo voelt het :s.

En zo doen we samen dus veel indrukken op. Aan de verhaaltjes te lezen is het natuurlijk allemaal dolle pret. En dat is het dan ook. Maar natuurlijk zitten er ook af en toe minder prettige zaken aan zo’n reis. Soms raak je verdwaald. Soms krijg je ineens dat gevoel van haast omdat je nog een week visum over hebt. Soms wordt je afgezet. Soms heb je enkele weken toch net wat meer toilet papier nodig… Of je stapt met je voet in een zee-egel. Of tijdens het zwemmen ontdekt je voet dat je vlak boven een koraal zwemt, best scherp dat spul.
Ik merk ook dat alle wondjes maar langzaam herstellen. Volgens mij heeft mijn lichaam het al druk genoeg af en toe :wink:.

Owja, als laatste: bij mijn eerste post “Tot straks!” kun je op de kaart onderaan volgen waar we zijn (geweest).