Hoi allemaal!
Bij deze het beloofde verslagje van mijn weekend weg. Ik heb weinig foto’s genomen dus ik ga gewoon per dag een verhaaltje vertellen. De mensen met haast kunnen beter meteen doorscrollen naar het einde ;).
Dag 1
Zoals vermeld in mijn vorige bericht kwam ik nogal spontaan op het idee om er een weekendje tussenuit te trekken. Zo gezegt zo gedaan en ’s nachts rond 1 uur vertrok ik richting de Heaphy track. De tocht op zicht was al een hele beleving. Het was volle maan, de bergen waren pikzwart en al het water kleurde zilver. Als we met enkele tieners waren geweest zou het een mooi begin zijn van een slechte horrorfilm. Na enkele uurtjes werden de oogjes moe en heb ik de auto geparkeerd om een dutje te doen. De volgende morgen werd ik wakker van het zonnetje in m’n gezicht en werd het tijd om wat benzine in de auto te gooien. Dus even wat auto’s langsgelopen of iemand toevallig startkabels bij zich had en toen heb ik m’n weg vervolgt. Bij het laatste dorp onderweg even gestopt voor wat laatste boodschappen. Vervolgens rijdt ik het dorp uit en krijg ik een politiewagen met zwaailichten achter me aan. Toen deze ook nog de sirene aan zette heb ik toch maar besloten om even langs de kant te stoppen. Ik bleek iets teveel haast te hebben wat me toch weer zo’n $190,- kostte. Na het laatste dorp bleek het helaas nog een enorme afstand te zijn. Dus halverwege nog een pauze ingelast bij een grottenstelsel (Middle Earth voor de LOTR fans). Daar begon net een rondleiding dus die maar even snel meegepakt.
Uiteindelijk rond 14u kwam was ik bijna bij het begin van de tocht. Ik moest door een paar riviertjes met de auto wat gelukkig goed ging. Toen kon de tocht eindelijk beginnen. De regen kwam inmiddels met de bakken uit de lucht dus het was meteen een frisse start. Bij de eerste hut even gestopt voor een hapje. Daar kwam ik vier mensen tegen die de tocht net achter de rug hadden (zonder een druppel ;)). Deze aardige mensen heb ik mijn autosleutels gegeven zodat ik straks zelf minder ver hoefde te reizen naar de auto. Deze zouden ze achterlaten in een dorp bij de VVV.
De eerste dag had ik 17,5 km non-stop-berg-op te lopen. Dit bleek langer te duren dan verwacht want toen ik dacht dat ik er eindelijk was stond er een bordje: hut 5 km 
Ik wist dat het rond 20:30 donker zou worden dus ik had nog een uur om daar te komen. Flink doorgestapt en uiteindelijk na de laatste meters in het toch wel donker wordende bos kwam ik eindelijk bij de hut aan. Ik was gelukkig niet de enige in het bos want in de hut waren al zeven 50+ers aanwezig en een meid van 21. Even gezellig bijgekletst en opgewarmd en toen op tijd naar bed.
Lees meer…
Hoi iedereen!
Ik heb 5 uur geleden besloten om iets te gaan doen met m’n leven (op de korte termijn dan). Na me twee weekenden en heel wat avonden behoorlijk verveeld te hebben, heb ik besloten om er weer eens tussenuit te trekken. Is dit wel verstandig twee weken voor m’n deadline? Nee, maar aangezien ik toch moet wachten op enkele spullen doe ik het toch. Straks heb ik zekers spijt dat ik niet vast aan mijn verslag ben begonnen maja, das achteraf :P.
Planning: de Heaphy track. Het is een wandeling van zo’n 80 kilometer die ik in vier dagen wil gaan doen. Waarom vier? Omdat ik eigenlijk aan mijn verslag moet werken en omdat vier dagen voedsel lichter is dan zes.
Echter de termijn waarop ik het gepland heb is nogal kort. De eerste hut staat namelijk voor vanavond geboekt. En dit betekend dat ik voor die tijd eerst daar moet komen. Dit betekend 7 uur rijden en 5 uur non-stop-berg-op. De hut is namelijk nogal hoog gelegen. Anyway, ik kom dus net terug van de supermarkt en vertrek zometeen voor het eerste deel van de route.
Lees meer…
Dag trouwe lezers / lezeressen!
Ik heb eigenlijk weinig nieuws te melden maar af en toe heb ik de neiging een teken van leven richting Nederland te sturen ;). Het goede nieuws is dat ik ondertussen beter ben. Ben al een paar dagen helemaal klachten vrij, dus het wordt tijd om weer eens aan het bier te gaan hier :-D. Ook heb ik inmiddels een dak boven mijn hoofd. Ik woon samen met 3 kerels in een huis. Met een dak boven mijn hoofd is eigenlijk ook alles gezegd. Sommige ruiten zijn namelijk verleden tijd na de tennisballenmachine… De buitenkant van m’n kamer kun je overigens zien op de bijgevoegde foto.
Wat betreft de titel: Mijn ontwerp van de pomp is af. De opdracht is naar de werkplaats verzonden en de onderdelen zijn besteld. And now… we wait…
En eigenlijk is dat best vervelend. Want dat kan een paar weken duren voordat alles af/hier is en ik heb maar tot kerst voor mijn opdracht :(. Dus dat wordt haasten op het eind. Stilte voor de storm.
Anyhow, ik heb nog genoeg te doen maar het kwam er vandaag niet echt van. Dus heb ik me even gegeven aan mijn nieuwe hobby fotografie.
Lees meer…
Dag lieve lezers en lezeressen!
Ik dacht ik zal eens even vertellen wat ik tussendoor allemaal aan het doen ben. En dan bedoel ik tussen de weekendjes weg en de avondjes uit natuurlijk :).
Toen ik op zoek ging naar een stageplaats heb ik eenvoudigweg alle universiteiten gegoogled in Nieuw-Zeeland. Daar klik je dan door naar de werktuigbouwkunde afdeling en mail je de bovenste drie personen op de medewerkerslijst. Met andere woorden, ik heb 25 mensen gespammed met de vraag of ze een stage opdracht voor me hadden.
Prof. XiaoQi Chen had een opdracht voor me genaamd “Design and control of a biologically inspired robot”. Nu doe ik een opleiding tot control-engineer en was ik op zoek naar een opdracht met wat design aspecten er in, dus deze opdrachtomschrijving klonk me als muziek in de oren.
Momenteel ben ik aan het werk aan een wall-climbing robot:
Lees meer…
Hoi iedereen,
Ondanks dat ik nogal ziekjes ben geweest was ik natuurlijk eigenwijs genoeg om toch af en toe van het leven te genieten. Dus bij deze de foto’s en verslagen van mijn belevenissen afgelopen twee weken.
Allereerst zijn we vrijdag de 30e naar een rugby-match wezen kijken. Mijn eerste ervaring met rugby eigenlijk dus het duurde even voordat ik de spelregels door had. Vervolgens zijn we nog even in de stad ingegaan. Ik wist dat Gaz en Pappa Bear daar in een backpackers zaten en dat ze de volgende dag richting Australië zouden vertrekken. Dus ben ik daar gezellig even langs gegaan om gedag te zeggen. Ze bleken met drie dames op een kamer te liggen dus werd het best een gezellige boel en bleef ik iets langer hangen dan gepland. Vervolgens weer terug naar der rest van de jongens. Die waren ondertussen moe en dus bleven David en ik alleen achter.
Niet getreurd, zo weer nieuwe mensen ontmoet en was het al met al een best geslaagde avond.
De volgende avond zou onze Italiaan typisch Italiaans voor ons gaan koken. Nou hartstikke gezellig natuurlijk in de keuken met lekker eten en een gitaar aan tafel. Ook was dit tevens het afscheidsfeestje voor David die weer terug naar huis ging.
Ook ben ik nog voor de laatste keer met Liz op stap geweest. We zouden iets actiefs gaan doen, maar helaas liet mijn fysieke staat dit niet toe dus hebben we eigenlijk de hele dag maar wat rondgereden haha. Voordeel hiervan is dat je wel een hoop uitzichten in een korte tijd krijgt.
Later in de week was ik uitgenodigd door een huisgenoot voor zijn afscheidsfeestje. Ik kende hem eigenlijk niet zo goed maar er werd gekookt dus dat is altijd een reden om uit bed te komen. Hij kon blijkbaar goed koken en hij had een goede smaak voor mensen want het was weer een reuze gezellige avond. Weer nieuwe mensen ontmoet die echter nu ook alweer allemaal weg zijn.
Lees meer…
Dag iedereen,
We zijn weer een weekje verder dus tijd voor een update vanuit de andere kant vd wereld.
Helaas valt er nogal weinig te melden hiero. In mijn vorig bericht hebben jullie kunnen lezen dat ik aardig ziek was geworden gedurende de hike en helaas ben ik nog steeds niet beter. Afgelopen maandag werd het me te duur aan zakdoekjes en aspirine dus ben ik maar even langsgeweest bij de dokter.
Deze wist me wijs te maken dat ik leed aan een sinus-infectie. Dus zit ik ik momenteel aan een 10-daagse antibiotica kuur. Allemaal erg vervelend. Hele dag enorme hoofdpijn, slecht slapen en een verstopte neus.
Helaas betekend dit ook dat ik al bijna 2 weken geen drol aan mijn stage-opdracht heb kunnen doen aangezien ik dit alleen op de unie kan doen. Geeft me in ieder geval een mooi excuus mocht het nix worden 
Maar maakt u allen niet ongerust. Ook hier kom ik vast wel weer bovenop en dan zal ik weer mooie verhalen met mooie foto’s posten!
Zoals beloofd een verslag van onze belevenissen op de Abel Tasman track. Het begon allemaal op een mooie vrijdagochtend in oktober (lente dus). Met zeven personen hadden we besloten de vrijdag vrij te nemen om naar Nelson te rijden. Het is een rit van zeven uur, dus de moeite waard om een dagje vrij voor te nemen. We waren net een uurtje onderweg toen we er een lifter langs de kant stond. Gezien ik het meeste plaats vrij had in de auto waren we zo vriendelijk haar mee te nemen op onze reis. Onderweg hadden we in Kaikoura een lunchbreak met Fish & Chips. Zoals op de foto’s te zien waren we niet de enige die dit wel lekker vonden. Onze Italiaanse vriend werd bedolven onder de meeuwen die ook een hapje mee wilden pikken.
’s Avonds kwamen we aan in Nelson. Dit is een van de grotere plaatsen op het Zuidereiland. Hier hebben we gegeten en deden we een poging tot uitgaan. Helaas bleek de rest van Nelson dat niet van plan te zijn op een vrijdagavond.
De volgende morgen hadden we nog anderhalf uur te rijden alvorens we aan de tocht konden beginnen. Omdat we een 3-5 daagse hike in twee dagen deden hadden we de eerste dag al meteen heel wat kilometers voor de boeg. En omdat de gehele track een behoorlijke afwisseling bevatte van de flora en fauna moesten er natuurlijk ook heel wat foto’s geknipt worden.
Ook maakte we even een side trip naar Cleopatra’s Pool. Ondanks de regen zag deze pool er zo verleidelijk uit dat ik het niet kon laten om er in te springen :mrgreen:. En ik moet zeggen dat het wel een lekkere opfrisser was om de rest van de tocht door te komen.
Het laatste deel van de track kregen we toch wel een beetje haast, dus nam onze Amerikaan het voortouw en zette er een stevige pas in. Het begon al te schemeren toen we uiteindelijk bij de hut aankwamen. Daar hebben we ’s avonds een mooi kampvuur gemaakt om ons voedsel op te kunnen warmen. Al met al was het een vrij vermoeiende dag. Vergeet niet dat we de hele tijd lopen te sjouwen met een slaapzak, 2 liter water en reservekleding en voedsel voor drie dagen. Dat is best een belasting voor je schouders en knieën als je het niet gewend bent.
Lees meer…
Op veler verzoek zal ik even kort laten weten dat ik het hier nog steeds naar mijn zin heb :smile:. Sinds mijn vorig weekendje weg weinig spectaculairs meer meegemaakt. Daarom eigenlijk ook niets te vertellen gehad.
Afgelopen week heb ik een auto gekocht om wat vaker de stad uit te kunnen. Christchurch blijkt best een duffe stad te wezen eigenlijk en zonder eigen vervoer kom je eigenlijk nergens. Dus even online op autojacht geweest en een paar veilingen verloren. Toen zag ik in de kantine iemand die zijn Toyota Mark II kwijt wilde. Dus meteen gebeld en een uur later had Tim een eigen auto. Best een asociaal grote bak eigenlijk :mrgreen:. Het linksrijden stelt niet veel voor al hebben ze wel enkele merkwaardige verkeersregels zoals: rechts gaat voor en grote bocht gaat voor kleine bocht.
Ook kwam ik er de eerste de beste natte rotonde achter dat de auto een V6 bevatte en achterwielaandrijving had :eek:.
Verder heb ik de auto de eerstvolgende zaterdag mee de bergen in genomen. Best een mooi ritje gemaakt. 2,5 uur lang niemand tegen gekomen. 14km achter elkaar op een zandweg. Best mooi allemaal.
Lees meer…
Poeh, net terug van een weekendje weg. We hebben van alles meegemaakt; Sneeuwstorm, geisers, zeeleeuwen, strand.
Het was de bedoeling om een weekendje te gaan hiken in de bergen. We is Liz en ik. Dus vrijdagmiddag gingen we onze huurauto ophalen en reden we naar Hanmer Springs. Dit plaatsje ligt midden in de bergen en staat bekend om z’n warm water. Onderweg werd het steeds minder zonnig en begon het langzaam te sneeuwen. Let wel, we dachten dat we een zonnig weekend voor de boeg hadden. De laatste 10 kilometer naar ons hostel hebben we stapvoets afgelegd in onze auto.
Aangekomen in het Hostel hadden we geluk. Eens per maand gratis diner. Dus gezellig met andere backpackers gegeten. ’s Avonds gezellig bij het vuur gezeten en verhalen vertellen. 3 Nieuwe vrienden gemaakt die toevallig dezelfde kant opgingen. De volgende morgen samen met die mensen naar de Spa gegaan. De baden waren gevuld met heerlijk heet water uit de geisers. Toevallig had ik net een waterdicht tasje gekocht voor mijn camera, dus heb ik nog wat leuke foto’s ter plekke kunnen maken. Als je enkele uren in de spa doorbrengt met mensen kom je ook wat meer over ze te weten. Eén was ontslagen en besloot te gaan reizen. De ander had in vier jaar tijd enorm veel geld verdient en was niet van plan terug te keren naar Engeland. En de derde is met ons mee terug gereden naar Christchurch, het was onzeker of hij een Visum kreeg om in Australië te werken. Dus hij pakt morgen het vliegtuig naar huis óf gaat twee jaar werken in Australië.
Anyway, eenmaal uit de Spa zijn we naar Kaikoura gereden. Een kustplaats ‘where the mountains meet the sea’. Erg mooi daar. We hebben samen een kamer genomen met die drie gasten. Liz en ik zijn later op de dag nog foto’s wezen maken in de omgeving en ’s avonds gingen we met z’n allen uit. Het was een zaterdagavond en we waren de helft van de mensen in de populairste kroeg haha. Het hoogseizoen is hier in ieder geval nog niet begonnen. Volgende morgen gingen Liz en ik voor een hike. Het weer in dit plaatsje was heel anders dan in Hamner Springs. Beiden hebben we onze koppies verbrand aan zee. Het schijnt dat je daarmee moet oppassen. Het gat in de ozonlaag bevindt zich blijkbaar boven Nieuw-Zeeland. Na de hike hebben we afscheid genomen van Gareth en Papa Bear en namen we de derde mee.
Lees meer…
Hallo allemaal,
Het werd wel weer eens tijd voor een nieuw berichtje. Door het mindere weer heb ik helaas nog steeds weinig van Nieuw Zeeland gezien. Gelukkig komt het betere weer er nu toch echt aan hier.
Overdag ben ik op de unie bezig met stage. Mijn begeleider is tevreden over me, want ik heb mijn gehele opdracht in 3 dagen afgerond. Maar dit is niet helemaal de bedoeling van een stage die drie maanden hoort te duren. Daarom zijn we nog op zoek naar een nieuwe opdracht voor me. Hopelijk komt die snel, want dit is ook niet echt prettig zo.
Ondertussen ben ik een collega aan het helpen met zijn project. Hij was samen met iemand anders al een week bezig om een nauwkeurige meetopstelling te ontwerpen. Toen ik het ontwerp zag was het meteen duidelijk dat het niet bepaald hun specialiteit was. In twee dagen tijd heb ik toen een ander ontwerp gesuggereerd en ook daadwerkelijk geproduceerd :). Hij was in ieder geval erg blij met m’n ontwerp, dus dat is altijd leuk natuurlijk.
Lees meer…
